Het boek 'Politiehart'
Boek 'Politiehart'
Op 29 november 2022 verscheen zijn boek “Politiehart”.
Is politiewerk een roeping, de zingeving die bij je past? Doe je het uit overtuiging, vanuit je hart?
Ivo Recourt is veteraan, voormalig persoonsbeveiliger van de Koninklijke Familie en oud-hoofdagent van politie in de nooddiensthulpverlening. Hij diende de staat, hij diende de straat. En betaalde een prijs. Zijn ervaringen in uniform zijn herkenbaar en een must read voor alle agenten en andere hulpverleners.
Gewelddadige incidenten, dodelijk ongelukken, suïcides, maar ook respectloos en agressief gedrag…. Politiewerk is een roeping, maar kan ook een beproeving zijn. Agenten handhaven de orde op straat. Maar hoe handhaven ze zichzelf? Hoe blijven ze onder dagelijkse druk toch overeind? En overleven ze elke dag weer de soms ingrijpende incidenten?
Politiehart is het eerlijke verhaal over passie voor politiewerk. Wat het brengt en wat het kost, zeker als je werkt vanuit roeping en overtuiging. Het is een verhaal over dagelijkse incidenten en innerlijke strijd. De ervaringen zijn een les voor iedereen bij wie helpen in het blauwe bloed zit.
Boek aanvragen?
Bestellen boek Politiehart - € 21,95
Boekfragment
Is politiewerk een roeping, de zingeving die bij je past? Geeft het werk betekenis aan jezelf en heeft het betekenis voor anderen? Doe je het uit overtuiging, vanuit je hart?
Zoals de militair vecht voor het vaderland, zo vecht de agent voor de maatschappij. De een voor de staat, de ander op de straat. Beiden vanuit een ideaal dat weerbaar maakt, dat op de proef stelt en offers vraagt. Want ja: soms vraagt politiewerk veel van je, meer zelfs dan goed voor je is. Terwijl je nooit te goed kan zijn voor politiewerk.
Drie verschillende uniformen heb ik in mijn leven gedragen, zowel bij Defensie als bij Politie. Welk uniform ik op welk moment in mijn leven dan ook aanhad: ik droeg het vol trots. Geen trots van het ego, want dat maakt zich ondergeschikt. Dat volgt bevelen op, cijfert zichzelf weg, brengt geduld en begrip op tegenover verontwaardigde burgers. Maar trots op het besef het goede te doen en het goede te betekenen voor anderen, voor vaderland of maatschappij, dienend vanuit idealen.
Eind vorige eeuw, in 1995, hees ik mij in mijn eerste uniform: dat van soldaat bij de Koninklijke Landmacht. Acht dienstjaren, een aantal bevorderingen en wat uitzendingen later stapte ik, inmiddels sergeant der eerste klasse, over naar de Politiedienst. Ik werd persoonsbeveiliger bij de Dienst Koninklijke en Diplomatieke Beveiliging (DKDB), wat nu Dienst Bewaken en Beveiligen (DBB) heet.
Vijf jaar lang beveiligden mijn collega’s en ik leden van de Koninklijke Familie: Prins Willem-Alexander, Prinses Máxima en iets later ook hun drie prinsesjes: Amalia, Alexia en Ariane.
Vervolgens keerde ik toch weer terug bij Defensie. Via in eerste instantie een sollicitatie bij de Brigade Speciale Beveiligingsopdrachten kwam ik in actieve dienst bij een verkenningseenheid van de Koninklijke Landmacht. Ik dacht hiermee een stabielere baan dichter bij huis te hebben. Dit bleek een vergissing.
Al na enkele weken vertrok ik naar Afghanistan. Na een paar maanden keerde ik heelhuids terug en nog onder het stof van de uitzending stak ik mij in mijn derde en laatste uniform: dat van hoofdagent bij de noodhulp, op een robuust bureau in een soms uitdagende Eindhovense wijk: Woensel-Noord.
Vierentwintig uur per dag, zeven dagen in de week stonden wij daar zoals onze collega’s overal in het land in een wisselende dag- en nachtdienst klaar om bij incidenten direct te handelen. Om op elke PRIO-1 melding die binnenkwam zo snel mogelijk te reageren.
Ongelukken, bedreigingen en zelfmoorden, ruzies, reanimaties en gevechten: wij waren er als eersten bij en stonden steeds vooraan. Alleen al in dat eerste jaar als hoofdagent zag ik meer ellende en doden dan gedurende mijn hele militaire carrière.
Daarom vraag ik je: wat drijft je? Sta jij vooraan zodra ze je nodig hebben? Zet jij die stap voorwaarts?
Zo ja: hoe wapen je jezelf dan tegen de soms heftige incidenten die deel van het politieleven zijn? Die dagelijks op je pad kunnen komen, misschien wel elke dag van je loopbaan, jarenlang?